{M} Inner Thoughts 004: Ang Pasko ko sa 'Pinas at dito sa China

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 22 Dec 2012

For the previous episode, click here.


PAUNAWA: Huwag po sanang ikasama ng inyong kalooban kung halimbawa'y nasaktan o natamaan kayo ng mga nasusulat dito. Maaari po kayong mag-komento (ngunit dadaan po muna ito sa approval bago mailathala rito) kung pakiwari niyo po'y may mali po sa aking nabanggit o may iba pa po kayong mga naiisip. Pinapayuhan din na kung maaari'y basahin po ninyo hanggang sa dulo ang blog post na ito upang magkaroon kayo ng mas kumpleto at mas kongkretong pang-unawa sa inyong nabasa. Maraming salamat po.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---


Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang blog post na ito.

Sa ngayon, hindi ko pa rin nararamdaman ang Pasko, nasa China pa po ako ngayon. Though kaliwa't kanang Christmas Party na ang mga nagaganap (karamihan sa mga ito'y foreigners ang nagse-celebrate), pero hanggang party na lang yun e. Paglabas ng venue, balik sa dating gawi: computer, aral, pasok sa klase, kinig ng music, kain at tulog. Parang walang masayang okasyon na papalapit.

Dalawang Pasko na ang nakalipas na hindi ko kasama ang mga kapamilya ko sa Pilipinas. Grabeng nami-miss ko ang spaghetti ni Mama na sa palagay ko'y wala nang ibang makapapantay. Nami-miss ko na rin na bumibisita sa bahay namin ang mga tiyuhin at tiyahin namin kasama na ang mga pinakamalalapit naming pinsan.

E dito sa China, sa nakaraang dalawang Pasko, bukod sa pamamasyal na wala rin namang ipinagkaiba kumpara sa mga araw na walang okasyon, ay nakaupo lang ako sa harap ng aking study table, tulala, nagne-net, nag-aaral (kasi review week namin) o matutulog sa hapon. Nakabibingi ang katahimikan ng Pasko dito.

Hinahanap-hanap ko ang ingay at kulay ng Pasko sa Pilipinas.

Hinahanap-hanap ko ang mga awiting pamasko na itinutugtog sa ilang radio stations. Noong Grade 6 ako, nauuna ako nagigising sa aming lahat, bago mag-5AM, kasi inaabangan ko yung one-hour Christmas special ng 90.7 Love Radio. Laging nasa good mood ako kasi puro Christmas songs ang napapakinggan ko. Doon ko din na-discover ang ilang Christmas songs kung paano sila kantahin. May "songhits" kami kaya hawak-hawak ko iyon habang nakikinig sa radyo. Pagtapos ng programa, nilipat ko na sa AM band para sina Mama't Papa naman ang makapakinig ng balita.

Inaabangan ko rin noon ang 30-minute Christmas special ng 102.7 Star FM every Sunday. Bago ako pumunta ng church ay pinipilit ko ang sarili kong tapusin iyon hanggang 8:30AM. Doon ko madalas napapakinggan ang walang kamatayang Twelve Days of Christmas".

Noong Kinder naman ako, naiinis ako at minsa'y iniyakan ko pa nang hindi ako isinama ni Mama sa Simbang Gabi sa kalapit na kapilya. Ang Simbang Gabi o Misa de Gallo ay nagsisimula tuwing Disyembre 16 at nagtatapos traditionally on December 24. Tapos susundan ito ng isang espesyal na misa sa gabi ng Bisperas ng Pasko na magtutuloy hanggang sa madaling-araw ng mismong araw ng Pasko. Sobrang masunurin si Mama sa tradisyon ng Simbang Gabi, kahit na nagdadalantao siya noon ay tuloy pa rin siya. Ilang dekada na niya 'atang nakukumpleto taun-taon ang Simbang Gabi. Si Papa naman ay minsan lang sumasama sa kanya.

Hinahanap-hanap ko ang mga palamuting pamasko namin sa bahay. Mga antique nang maituturing ang mga iyon. Simula daw nang magsama sina Mama't Papa at nagkaanak ay nariyan na ang mga Christmas decorations na nakikita naman naming mga magkakapatid magpahanggang-ngayon, liban na nga lang sa akin kasi wala nga ako doon.

Family tradition na namin na kapag last week ng November, huhugasan na ang mga nakatago lang na krismas tri at parol. Ilalatag naman sa sahig ang mga Christmas lights at ite-test kung lahat pa sila ay gumagana.

Ang krismas tri namin ay ibinili pa raw ng mga magulang ko noong dekada '80. Sumunod na diyan ang mga Christmas lights: may isa na yellow lang ang kulay, may isa namang puti lang, at may isang assorted ang kulay. Iyong assorted ang pinagkakatuwaan ko noong maliit pa 'ko, sa aming tradisyon, ito ang isinasabit namin sa kisame ng unang palapag ng bahay namin. Kinukuha ko 'yung mga spare Christmas bulbs ni Papa at pumapatong pa ako sa pinagpatong-patong na mga upuan, aabutin ko ang mga maliliit na bumbilyang napundi na at papalitan ko iyon lahat. Araw-araw kong ginagawa iyon at waring napapalipad ako sa tuwa kapag nakikita kong kumpletong nagsisipagsindi ang mga mumunting ilaw.

Kapag gabi, pinapatay namin ang mga fluorescent lights at iiwanang nakasindi ang lahat ng mga Christmas lights namin. Ang ganda-ganda nga naman talaga! Sumasabay pa ang parol (Christmas lantern) na pawang mga nakasabit sa aming mga bintana sa makulay na pagniningning ng aming bahay sa gabi. 'Pag nakapatay ang TV, pinapatugtog namin ang isa sa mga parol o 'yung isa sa mga Christmas lights. Doon ko naririnig ang mga melody ng "Angels We Have Heard On High" at "God Rest Ye Merry Gentlemen" na hindi ko alam kung paano kantahin noon.

Balikan natin ang krismas tri, sa tagal ng panahon, unti-unti itong nawawalan  ng mga dahon, mga Christmas balls at iba pang de-sabit na mga bagay. Noong nawalan ng trabaho si Mama, naalala kong nag-ipon siya ng mga candy wrappers, 'yung mga Ricoa at Softee na iyan, lahat sila'y ginawang bulaklak ni Mama at ipinagsasasabit sa krismas tri. Payak pero masayang pagkatuwaan. Well, hindi ko na alam kung naririyan pa ang mga iyon. Maglalabing-apat na Pasko din ang nakalipas at nilakihan na naming magkakapatid ang punong iyon.

Hinahanap-hanap ko ang mga aginaldo na natatanggap ko. Alam niyo iyon na unexpected pero may natatanggap ka? Ganyan kami tuwing Kapaskuhan, kasi medyo hindi na rin kami umaasang maaambunan pa kami kasi siyempre may pamilyang binubuhay rin ang mga ninong at ninang namin. Hindi kami tinuruan ng mga magulang namin na manghingi sa kanila kasi nakakahiya daw. Pero kung may nare-receive kami ay talagang natutuwa kami na minsan may halong pagtataka, naaalala pa pala kami ng mga ito?

Hinahanap-hanap ko ang paglabas namin ng bahay kapag Pasko. Pinakanami-miss ko ang "Mini Family Reunion" namin sa bahay ng tiyahin namin sa mother's side sa Dasmariñas, Cavite noong 2008. Natuwa akong nagkita-kita kaming mag-close cousins at ang iba naming never pang nakita na mga pinsan. Sobrang natuwa ako na halos ayaw ko nang bumalik ng bahay. Nauna ang ilan sa amin at nagpaiwan pa ako at ang kapatid kong sunod sa akin nang dalawang araw.

Hinahanap-hanap ko ang Christmas parties sa school. Isa sa pinakamasasayang Christmas Party ko ay noong Grade 6 ako kung saan ako ang emcee. Sinundan pa iyon ng Christmas Party naming mga Boy Scouts na hindi ko na maalala bakit napakasaya ko doon.

Hinahanap-hanap ko ang Noche Buena namin sa bahay. Bukod nga sa pagkasarap-sarap na spaghetti ni Mama ay bumabalandra din sa hapag ang fruit salad, malagkit, fried chicken, adobo, at iba pa. Nang minsang manalo si Papa sa lotto ay may dumagdag na cake sa mesa na hindi naman karaniwan sa isang tipikal na Pilipinong Noche Buena. Kilo-kilo kung magluto si Mama ng spaghetti noodles at sauce! Sa totoo lang, pinakaaabangan ko ang holiday season kasi mas madalas kong nasa-satisfy ang aking cravings dahil nga Pasko't Bagong Taon ko natitikman ang putaheng naging trademark na ni Mama sa aming mag-anak at sa ibang taong nakatikim na rin nito.

Hinahanap-hanap ko ang sikip ng Divisoria mas lalo't papalapit nga ang Pasko. Napapadalas ang late namin sa school dahil hindi na halos makadaan ang pedicab sevice namin na dumadaan pa naman sa mismong gilid ng Divisoria Mall at harap ng 168 Mall. Ang mga mamimili ay hindi rin magkamayaw at sa sobrang dami nila'y ako na lang ang nagpapasensya.

Ang dami kong hinahanap, pero sa ngayon, hanggang hanap na lang ako. Dalawang Pasko pa ang aking palilipasin, tsaka ko lang muling malalasap ang Paskong aking kinalakihan, aking kinagisnan.

Parang aso lang ako na alam kong may buto sa ilalim ng lupa, but it is too deep to uncover and I'm still struggling to dig it up, out from the earth.

I can't go home for Christmas, laging pumapatak sa review week (minor exams week) ang Pasko. Sa katunayan, I will be having my final exams for my two minor subjects this Christmas Eve and on the day after Christmas, tapos may review class ako on the day of Christmas itself. That would be my first time na magpa-Pasko ako sa loob ng classroom!

Sa totoo lang, nalulungkot ako habang ginagawa ko ito.

Kaming mga Filipino students dito ay may Christmas Party din sana pero kinansela namin kasi parang wala na rin lang, hindi rin mararamdaman ang diwa ng Pasko kung saan ay kami -- kaming mga napagkaitan pare-pareho ng pagkakataong maipagdiwang ang Pasko kasama ng kani-kanilang mga pamilya sa Pilipinas, ay marapat lamang na nagdadamayan at sama-samang nagse-celebrate. Sobrang nakalulungkot ito para sa akin. Inakala kong Pasko pa rin ang magbubuklod sa aming mga Pilipino rito sa China pero nagkamali ako.

Anong masayang Pasko pa ang mai-e-expect ko dito, hindi po ba?

But suddenly, as I type the sentence above, I realized something and looked on the bright side.

Christmas is not about antique Christmas decorations and the lights that mystify your eyes in the evening,
nor about Christmas songs being played on the airwaves,
nor about the candy wrappers we used to hung on our thirty-year-old Christmas tree,
nor about the midnight masses held in every church around,
nor about the busy streets of Divisoria in Manila,
nor about any family reunions or maybe reconciliations,
nor about the expected or unexpected Christmas gifts,
nor about the delicious Christmas dinner or the spaghetti of anybody's Mom,
nor about the Christmas parties, whether they pushed through or not.

Let's go back in history two thousand years ago, when the wise men looked above and saw a star. They followed it and found a baby who had nothing of all the things mentioned above but his family and some of the shepherds around.

Christmas is all about Him! Jesus CHRIST! Kaya nga CHRISTmas e!

Well, we should thank the Lord for this gift of love from above, which no one in this world could ever compare.

Sana ma-realize nating lahat ang tunay na diwa ng Pasko.

Merry Christmas everybody! Maligayang Pasko po sa inyong lahat!

>> rrj@chn_2012-12-22

{P} Inner Thoughts 003: Oo, May "Padrino" Ako!

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 20 Nov 2012

For the previous episode of this blog series, click here.


PAUNAWA: Huwag po sanang ikasama ng inyong kalooban kung halimbawa'y nasaktan o natamaan kayo ng mga nasusulat dito. Maaari po kayong mag-komento (ngunit dadaan po muna ito sa approval bago mailathala rito) kung pakiwari niyo po'y may mali po sa aking nabanggit o may iba pa po kayong mga naiisip.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---


Ano nga ba ang padrino?

Sa aking pagkakaintindi, parang ninong o ninang mo ang iyong padrino. Maaari mong hingin sa kanila ang mga gusto mo. Kinakapitan mo rin siya kapag napupunta ka na sa kawalan. Kung minsan, siya ang dumidipensa sa iyo kapag napapahamak ka.

Lahat naman ng mga Pilipino, palagay ko, ay may padrino. Siyempre ako, meron din, pero mamaya ko na lang sasabihin kung sino siya.

Hindi naman masamang magkaroon ng padrino e. Wala namang masama kung manghingi ka sa kanya, kung kumakapit ka sa kanya. Hindi na nga lang bumubuti ang sitwasyon, mas lalo na kapag sa paningin ng ibang tao, kapag nakasandal ka na lang sa kanya.

Paminsan-minsan, kailangan nating kumilos, may parte rin sana tayong gawin, para fair naman sa padrino mo.

Iyan ang ilan lang sa mga natutunan ko sa buhay.

Sa halos dalawampung taon ko nang inilagi sa mundong ibabaw, mangilan-ngilang padrino na din ang dumaan sa buhay ko. Ngunit ni minsan, hindi ko naman hiningan ng pabor ang padrino ko. Kadalasan, sila pa nga ang lumalapit at nagbibigay ng tulong sa akin, pati na rin sa aking pamilya, mas lalo na sa tulong pinansyal.

Sa unang sangkapat (one-fourth) ng aking buhay, sapul nang ako'y maipanganak hanggang taong 1998, masasabi kong hindi naman namin kailangan ng tulong ng kung sinumang padrino, upang may maipangtustos lang para sa pag-aaral namin. May maayos namang hanapbuhay naman sina Mama at Papa na parehong nasa mga bigating kumpanya ng glassware nagtatrabaho (nakabase sa Cebu ang kay Papa, sa Maynila naman ang punong tanggapan ng kay Mama), ngunit bakit pa kami hihingi ng tulong, hindi po ba? Kaso, siguro dahil na rin sa nagsikap ang aking kuya sa pag-aaral ay nabigyan siya ng full iskolarsyip na hindi naman daw ipinagkakait noong panahon na iyon. At iyan ay ni hindi hiningi ng aking ina mula sa aming punong-guro (prinsipal pa rin namin siya magpahanggang ngayon), kusa lang iyang ipinagkaloob sa kanya. Kakapalan na lang ng mukha ng nanay ko kapag nanghingi pa siya.

Ngunit hindi lahat ng magagandang bagay ay nagtatagal. Taong 1998, sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, at hindi ko rin alam kung anong salita ang mas maayos gamitin, nagbitiw o natanggal sa trabaho si Mama. Mula noon, hindi na siya muling nagkahanapbuhay dala na rin ng kanyang edad. Mag-a-apatnapung taong gulang na siya noon at bihira ang trabahong pasok ang ganong edad sa kanilang age requirements.

Ang daming sinubukan ni Mama na pasukan, ngunit natigil ang lahat ng kanyang mga pagsisikap bunga na rin na dumoble kaming tatlong magkakapatid sa loob ng limang taon.

Dito na naapektuhan ang aming estadong pampinansyal. At sa mahigit isang dekada na naming kaharap ang problemang ito, nakilala ko ang mga tunay na kumakalinga sa aming lahat at ang mga tahasang yumuyurak sa aming mga pagkatao.

At higit sa lahat, nakilala ko kung sino ang tunay kong padrino.

Baka maitanong po ninyo, nasaan po ang aming nga kamag-anak? Minsan na pong humingi ang aking ina sa kanyang mga kapatid na medyo nakararaos sa buhay, ngunit panlalait at pagmamaliit lang ang kanyang inabot na minsan nang lubhang ikinadurog ng puso ni Mama, umiiyak siya habang ikinukwento niya sa akin ang mga pangyayari. Oo, may ibinibigay, kaso de-package, may kasamang habilin na panunumbat.

Ayaw na ayaw kong makita ang nanay ko na umiiyak, dahil isa iyon sa aking mga kahinaan bilang isang lalaki. Pakiramdam ko, parang nawawasak na rin ang mundo ko kapag inaapi siya ng ibang tao, mapa-kamag-anak ko man o yaong mga tauhan sa eskuwelahan. Subalit ang mga luha ko'y wala ring nagagawa, dadaloy lang ito sa aking mga pisngi, matutuyo o sasama na lang sa hangin patungo sa mga kaulapan sa kalangitan, maya-maya'y papatak ang laksa-laksang luha na wari'y nakikiramay sa aking pighati, dala ng panyuyurak at pananapak sa katauhan ng aking ina...

Ah! Tama na ang drama!

Ayun, e di hindi rin namin inasahang makatutulong sila sa amin. Wika nga ni Mama na hayaan ko na lang daw sila. Sabi nga daw sa Bibliya, "Bless those who persecute you." "'Di ba, mas pinagpapala ang mga inaapi?" iyan ang lagi niyang patanong na bilin sa akin.

Kayong mga nakabasa ng mga naunang bahagi, baka akalain po ninyong ang aming punong-guro ang itinuturing kong padrino.

Oo, maaari ko po siyang tawagin na isa sa mga padrino ko.

Sa mga nakakakilala sa akin mas lalo na ang mga ka-eskuwela ko sa mababang paaralan, alam nilang matagal na ang pinagsamahan namin ni prinsipal. Biruin niyo, mula taong 1991 o dalawang taon bago pa ako maisilang, kilala na ni Mama si prinsipal, ito ay ang taon kung saan nagsimula ang lahat: kung bakit lahat kaming anim na magkakapatid ay napadpad sa paaralang ang wika ay hindi namin wika, ang kultura ay hindi namin kultura, at ang mga mag-aaral ay hindi namin tuwirang kalahi.

Nagsimula ang pagyakap namin sa banyagang wika at kultura mula nang magsimula ng pag-aaral ang aking kuya sa ilalim ng pamamahala ng naturang prinsipal. Kung bibilangin, mula sa araw na iyon hanggang sa mga sandaling iginagawa ko ang blog post na ito, ay humigit-kumulang sa pitong libong araw na, na ang punong-gurong yaon ang gumagabay sa aming magkakapatid pagtapak namin sa paaralan. Saan ka naman makakakita ng ganoon katagal na pagsasamahang may respeto sa tunay na kumakalinga sa iyo?

Minsan ko na ring nailinaw sa harap ng aking mga kamag-aral nang minsan akong magtalumpati sa araw ng aking pagtatapos sa hayskul na kahit kailan ay hindi nanghingi si Mama ng kahit anumang iskolarsyip kay prinsipal. Inakala ng marami noon na panay kuno ang hingi namin ng mga ganon, kabilang na ang namayapa na naming disiplinaryo. Hindi ko rin sila masisisi na gayon na lang sila makapanghusga o makapagsuspetsa sa amin dahil hindi nila kasi alam ang mga unang taon ng pagkalinga sa amin ng aming punong-guro, kahit na kami ay may kaya pa noon.

Masakit pero kinakaya.

Sa loob ng mahigit dalawampung taon (inuulit ko, mahigit dalawampung taon) na hindi kami iniwan ni prinsipal, abot-langit hanggang sa pinakadulong namamataang bituin ang aming pasasalamat. Kaya naman ay nagsusumikap po ang inyong lingkod na pagbutihin pa ang aking sarili, lalung-lalo na sa wikang aking kasalukuyang inaaral na hindi naman talaga likas sa akin, ngunit buong-puso ko nang itinatanggap.

Kaso nga lang, hindi po siya ang aking ultimate padrino. Hindi po mangyayari ang lahat ng ito kapag wala siya.

Mahihinuha niyo po ba kung sino siya?

Tumingala ka! O, kilala mo na?

Walang iba kundi ang Dakilang Diyos!

Sapagkat sa Kanya lang ako nakahihingi ng kung anu-ano! Sa Kanya lang ako nakakapagsumbong! Sa Kanya lang ako nakakaramdam ng pagkalinga at pagmamahal na kahit hindi Niya tignan ang iyong kakayahan, karunungan o kayamanan ay kaya Niya iyon ibigay!

Maraming beses nang napatunayan ng Panginoon ang kanyang pagkalinga sa akin, kahit na palagay ko'y hindi ako karapat-dapat sa Kanya. Ngunit Kanyang pinapakinggan ang aking mga panalangin at pinapagbigyan ang aking mga kahilingan sa Kanyang tamang panahon.

May ilang bagay din na kahit hindi ko hiningi ay Kanyang ipinagkaloob, at ang pinakamalaki sa mga iyon ay naganap noong Enero 2009. Subalit sa ngayon ay hindi ko pa maaaring ipagbigay-alam ang bawat detalye ng nangyaring yaon sapagkat sa aking pananaw ay nananatiling sensitibong usapan pa ang pangyayari.

Ang Padrino kong Diyos ay minsan na ring nagpabagsak sa mga nang-api sa akin, sa mga nang-away sa akin, at sa mga patuloy na yumuyurak sa pagkatao naming magkakapamilya. May ilang guro na rin ang nagugulat na lang ako't wala na sila sa aming paaralan, may ilang mga tao na dating nanlait sa amin o nang-away sa akin na hindi ko na batid kung sila ba'y nasa mabubuti pa rin ba nilang kalagayan. E ni minsan naman po'y hindi ko hiniling sa aking Padrino Ultimo na mangyari sa kanila ang mga iyon, sa katunayan, labag sa Bibliya ang magdasal o humiling na ikakahamak ng kapwa. Pero Siya na ang tumapos ng ilan sa mga laban ko at ako'y nagtitiwalang Siya rin ang tatapos sa mga natitira at sa mga susunod ko pang laban. "Vengeance is mine. I will repay." sabi niya sa Roma 12:19.

Ang kakaiba nga lang sa aking Padrino ay dinidisiplina Niya rin ako, sapagkat Siya ay ang ating Ama, Our Heavenly Father. 'Pag pasaway na 'ko o sumosobra na 'ko, hinahayaan Niyang may ibang taong makakapansin ng aking mga kamalian hanggang sa dumating ang puntong sasabihin na ng taong iyon ang kayang mga saloobin patungkol sa akin. kahit na napakasakit na tanggapin ang mga nabanggit ng taong yaon, pero sa bandang huli ay tinatanggap ko na lang iyon bilang parte ng kanyang pagdidisiplina sa akin. Sabi nga sa isa sa mga Bible study namin dito, sino bang ama ang hindi dinidisiplina ang anak?

Sa araw na ito, Nobyembre 20, ang aking "spiritual birthday". Ang spiritual birthday ay tumutukoy sa araw kung kailan isinuko ng isang mananampalataya ang kanyang buhay sa nag-iisang buhay na Diyos at tumatanggap sa katotohanang siya ay makasalanan at kailangan niya ng Tagapagligtas, na walang iba kung hindi si Hesukristo lamang, mula sa walang hanggang kaparusahan sa impyerno at magkaroon ng buhay na walang hanggan.

Sa araw na ito, taong 2005, aking pinaniwalaan ang katotohanang ito at ang relasyon ko at ng Panginoon ay naging konkreto at hindi na naging basal. Magmula sa araw na yaon, kinilala ko ang aking Diyos bilang aking tagapagtanggol, aking disciplinarian, tagapagbigay ng pag-asa, kaibigan, Ama, tanging tagapagligtas, at siyempre, Diyos at Panginoon ng aking buhay.

At Siya rin ang nagpaplano ng lahat sa buhay ko, at lahat ng mga padrinong tumulong na sa 'kin noon hanggang ngayon, kasama na ang aming punong-guro, ay Siya ang nagbigay. Hindi ko maaaring maiangkin sa sarili ko ang mga tagumpay ko sa buhay, sapagkat hindi mangyayari lahat ng yaon kapag hindi Niya iyon kapahintulutan.

Naaalala ko noong hayskul, ako'y hinamon dahil hindi daw uubra sa kanya kung sinuman ang padrinong tawagin ko.

Hindi ako makasagot noon. Kasi hindi ko alam anong maisasagot ko.

Ngunit ngayon, kapag may taong magtatanong sa akin kung may padrino ako. Ito lang naman ang aking gagawin:

Tuturo ako sa taas at sasambitin kong "Oo, may 'padrino' ako!"

>> rrj@chn_2012-11-20

{M} Inner Thoughts 002: About Friendships

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 20 Sept 2012

For the first episode, click here.
PAUNAWA: Opinyon ko lamang po ang mga nasusulat dito. Huwag sanang ikasama ng inyong kalooban kung halimbawa'y nasaktan o natamaan kayo ng mga nasusulat dito. Maaari po kayong mag-komento (ngunit dadaan po muna ito sa approval bago mailathala rito) kung pakiwari niyo po'y may mali po sa aking nabanggit o may iba pa po kayong mga naiisip.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Somebody said to me before that a person who does not talk to you does not mean that you are not friends. It does not mean that your friend has ignored or even forgotten you.

There are several reasons why this happens, we just have to be more understanding and more patient in dealing with this.

I just miss a lot of friends, including my former teachers. Sayang hindi kami nakakapagkita lalu na 'pag umuuwi ako ng Pilipinas 'cause they are busy with their own careers, and in my part naman, I have my own things to do.

Ako naman, hindi ko naman ipinipilit na mag-make time sila para lang magkita-kita kami ulit.

Porke ba hindi na kayo nagkaka-kontakan, e ikatatampo mo na 'yon, accusing them na hindi ka nila kinakamusta? And then, puputulin niyo na lang friendship niyo na parang wala kayong pinagsamahan?

Nonsense.

Hindi nasusukat ng pangangamusta ang tunay na pagkakaibigan. Hindi iyon ang absolute na basehan upang sabihing naalala ka nila.

It's the thought that counts, guys, not actually the words. Words may be deceiving, they may not be sincere.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Friendship is never a "report-to-me" commitment, like you will tell him/her every single aspect or happening in your life.

You know what I mean?

E 'di sana, naging boss and employee na lang kayo kung ganun na lang.

Hindi kasi natural kung halimbawang sasabihin mo lagi na "Friend, pupunta ako ng Valenzuela, sama ka?", "Bhez, si-CR lang ako.", "Best, nagpagupit na ko ng buhok dun sa barber shop sa Tondo.", "Papasok na 'ko sa trabaho."

Imagine mo nga gawin mo 'yan araw-araw...kakaloko!

OA, grabeng OA ng friendship niyo! 'Wag na lang boss at empleyado, mag-asawa na lang kayo! Phew!

P.S.: Kung ganyan ang na-e-encounter niyo ngayon, maghinala na kayo, may gusto na sa iyo 'yan!

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Naiisip niyo ba sometimes na hindi maganda ang social life mo?

Dalawa lang iyan.

Una, OK naman sila sa iyo, it just happened that you don't have things in common. You may influence them but never expect them all to be in to what you like or what you are doing.

Remember that you can't control their likes and their feelings. Huwag na huwag mong ipilit ang gusto mo sa kanila. Ikaw din, mawawala lang naman ang big and fragile respect nila sa iyo.

The only thing to do is just to be yourself, as long as tama ang ginagawa mo. Malay mo, your being "different" to them may attract them to you. Well, this really happens.

Pangalawa, look yourself at the mirror. You have the looks, the appeal, the fad, the abs at kung ano pa man, but does your attitude OK to them?

The best medicine to that is to obliterate the bad and maintain the good in you.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

100% ng mga pagkakaibigan ay nagsasabihan ng mga sikreto.

Kaya nga lang, nabubunyag ang karamihan sa mga ito kapag nakaalitan o nakaaway natin sila.

Next time, kung magkaayos kayong muli, don't tell your secrets to him/her again, mas lalo na 'yung mga malulupit at kayang magpabalentong na sikreto.

Ikaw din ang mapapasama kapag binunyag niya secrets mo e. Pero morally speaking, napapasama na din siya kasi nagsisiwalat siya ng mga bagay na dapat ay itinatago muna. Kinakalimutan niya ang definition ng secret.

Dahil ang tunay, genuine, walang kaparis na kaibigan, kahit na mapapatay ka na niya sa galit, hindi nagkakalat ng sikreto ng friend niya.

At kapag ginawa niya iyon, it means that he/she does not care anymore if you will put your trust on him/her again.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

A true friend is never a spy.

'Di ba? Kung friends kayo, bakit mo pa siya titiktikan?

Let's say may gusto siyang malaman na hindi mo sinasabi sa kanya, kung totoo siyang kaibigan, hindi na niya ipipilit na malaman pa iyon. Understanding must take place. Dapat intindihin na lang niya ang kaibigan niya kung bakit hindi na niya sinabi iyon.

Unang-una pa lang, dapat tanungin mo sarili mo kung bakit hindi niya sinabi sa iyo 'yung bagay na 'yon, baka kasi madaldal ka o sobrang nakukulitan na siya sa'yo sa kapipilit mo. O baka ikaw mismo ang involved. 'Wag mo siyang akusahan agad na hindi siya nagtitiwala sa iyo.

Kaya kung ikaw nga 'yan, e bagu-baguhin mo na sarili mo ASAP at huwag mo nang idaan pa sa pang-eespiya.

'Pag nalaman lang ng friend mo 'yang ginagawa mo, don't expect them to trust you more. Mas lalo ka nilang iiwasan at lalayuan.

Payo ko lang, doon ka na lang sa NBI magtrabaho, may kwenta talaga ang spying skills mo! Maaari mo pang ma-save ang bansa natin from harm.

Kung nagustuhan mo ang advice ko, 'wag mong pagpraktisan at gawing OJT ang mga friends mo, ha? Kasi hindi naman sila threat sa national security. Sukdulang OA mo naman kung gagawin mo talaga iyon.

So guys, if you ever had one, don't trust a "spy friend" around you.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Huwag kang laging umasa ng magagandang komento mula sa mga tunay mong kaibigan.

Kung approve sila, ipe-praise ka naman nila e. Ngunit 'pag alam nilang may mali ka, sasabihin nila iyan sa iyo.

Kung ie-expect mo lang na everytime may gagawin ka at sasabihin nila sa iyo na "Wow, ang galing-galing mo!", "Ay, tama lang 'yan!", "Perfect!", etc., hindi friends ang hinahanap mo.

Fans.

Dahil kung minsan, ang fans, kahit obvious na obvious at halatang-halata kulang na lang pati lupa ay magsasabi na mali ang ginawa ng idolo nila, ipagtatanggol nila ito at pati sila mawawalan na ng kahit katiting na moralidad sa kanilang mga sarili.

Sila pa ang may ganang magmura, magbanta at mang-blackmail sa mga pumupuna sa kamalian ng idolo nila. 

Better seek for yourself true fans, este, true friends pala rather than true fans.

>> rrj@chn_2012-09-20

{P} Inner Thoughts 001: Random Thoughts 1

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 16 Sept 2012

PAUNAWA: Opinyon ko lamang po ang mga nasusulat dito. Huwag sanang ikasama ng inyong kalooban kung halimbawa'y nasaktan o natamaan ng mga nasusulat dito. Maaari po kayong mag-komento (ngunit dadaan po muna ito sa approval bago mailathala rito) kung pakiwari niyo po'y may mali po sa aking nabanggit o may iba pa po kayong mga naiisip.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Ang ipis daw ay laging nasa dilim, natatakot sila kapag nakakakita ng liwanag.
Minsan, nagiging "ipis" din tayo, gusto natin na manatili sa mga madidilim na bagay, umaayaw sa paanyaya ng liwanag.

Gaano kadalas ba tayong naging isang "ipis"? Pakitanong po ang ating mga sarili.

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

"Why worry if you can pray?" Sabi ng isang kapanalig namin.

Oo nga naman, no. Pwede ka nga namang manalangin. Oo, worrying is human nature, pero hanggang doon na lang ba iyon?

Sa daming beses na nag-aalala tayo, may pagkakataon ba na nananalangin tayo sa Diyos natin, o pilit nating isinasarili at pilit nating kinakaya sa sarili natin na labanan ito?

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Sana maisaisip ng mga pulitiko hindi lang sa Pilipinas, kundi na rin sa buong mundo ang kasabihang ito ng mga Tsino:

"Ang pinuno ay isang bapor at ang mamamayan ang katubigan."

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Minsang pinagmamasdan ko ang aking relo, ibinibilang ko ang segundo...1, 2, 3, ..., 10, 20, 30, 40, 50, 60, tapos babalik ulit sa 1, 2, 3...

Naisip ko, sanay ang taong magbilang ng 1-100, hindi one-to-sixty.
Kung sandaang segundo ang isang minuto, tiyak maraming magbabagal sa lahat ng bagay, kasi one-to-one-hundred e.

Subukan mong magbilang hanggang isandaan. Hindi mo namalayang humigit-kumulang isa't kalahating minuto ka na pala.

Mabilis nga talaga ang takbo ng oras...

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Isa ito sa mga pinakapinanghihinayangan ko: dahil sa gustong maipagpatuloy ang kanilang karera (career) ay kinakalimutan na ang pagkamamamayang Pilipino pabor sa ibang lahi.

Pasensya na kung may iba kayong opinyon, pero it loses my respect.

Sa halip kasi na tulungang iahon o iraos ang bansa, mas idinidikdik pa...

Tulungan niyo po ang bansa natin! May aberya lang, lilipat na? Ano 'to, TV network?

Kaya maraming salamat sa mga taong nung sumikat ay hindi pa rin nalimutan ang lahing pinagmulan, bumibisita pa nga sila e!

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Lubusan akong naniniwalang may damdaming nasyonalismo pa rin ang mga Pilipino kahit na mabilis na nagbabago ang panahon.

Nakita naman natin sa internet kung paano natin ipagtanggol ang Pilipinas sa mga bumabatikos sa atin, na akala mong napakaperpekto ng kanilang nasyon, o kung sasabihin sa Ingles ay isa silang euphoria.

Pero tingin ko may nakakaligtaan tayo...

Mas saulo natin ang mga awiting dayuhan kaysa sa sarili nating Pambansang Awit.

Ang pag-awit kasi ng "Lupang Hinirang" nang walang mintis at nang buong puso ay pinakasimpleng pamamaraan ng pagpapakita ng pagmamahal sa ating Inang Bayan.

Saulado ba natin ang bawat salita?

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

Hindi ba pwedeng magkaroon ng sariling "Values Education" ang mga guro?

Marahil naiisip ng mga mag-aaral, nagtuturo sila ng mga ganitong bagay, mga patungkol sa moralidad, pero sila mismo, walang values.

'Di bale! Bukal na bukal po sa puso kong sumali sa kung ano mang values-oriented na programa 'pag naging ganap na guro na ako! Huwag po kayong mag-alala!

---0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0---

May mga bagay sa mundo na hindi mo magagawa hangga't hindi mo ginagamit ang bagay na makapagpapagawa ng bagay na yaon.

Tulad ng pagsisipilyo, hindi mo magagawa 'yan kapag hindi mo gagamitin ang sipilyo mismo. Lilinlangin mo lang ang sarili mo kung ipapahid mo lang ang toothpaste sa ngipin mo at palabasing nakapagsipilyo ka.

Tulad din ng pagkain, hindi mo maaaring lunukin na lang ang lahat, kailangan pa ring durugin muna ang ating mga kinakain bago lunukin.

Mga simpleng halimbawa lang po iyan ng pagdaan sa tamang proseso. Gawin po natin ang mga kinakailangang gawin. Huwag po tayong magtalon-talon sa mga proseso ng mga bagay-bagay.

>> rrj@chn_2012-09-16

{M} Joke Sakto: Blogger Edition (Episode 3)

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 3 Sept 2012

Joke # 1
Biritera 1: Hmp! Wala ka sa 'kin! Nakalimang konsiyerto na 'ko! Sa galing kong kumanta, lagi akong binibigyan ng standing ovation!
Biritera 2: O, talaga? Sigurado ka bang lahat ng tao tumayo't pinalakpakan ka? Ako, oo! Lahat sila binigyan din ako ng standing ovation! Bata, matanda, lalaki babae, mayaman at ultimo 'yung naglilinis ng lugar tumayo din!
Biritera 1: Weh?! 'Di ako makapaniwala!
Biritera 2: Maniwala ka sa hindi, nagtayuan silang lahat! Sabay labas ng pinto! 'Di ba standing ovation 'yun?

Joke # 2[1]
The truth behind the song "Eternal Flame" and who really sang it.
BULAG: Close your eyes,
PILAY: give me your hand, darling.
BINGI: Do you hear my heart beating,
BOBO: do you understand?
MANHID: Do you feel the same?
DUKHA: Am I only dreaming?
BUMBERO: Is this burning, an eternal flame?
PIPI: Say my name,
BALIW: sunshine through the rain.
KAWAWA: My whole life, so lonely,
DOKTOR: they'll come and ease the pain.
MARAMOT: I don't wanna lose this feeling...
WOLF: ooohhh!!!!

Joke # 3*[1]
Tagalog translations for English movie titles...
3. I Know What You Did Last Summer - Uyy...Aminin!
4. Love, Actually - Sa Totoo Lang, Pag-ibig
5. Million Dollar Baby - 50 Milyong Pisong Sanggol (It depends on the exchange rate of the country.)
6. The Blair Witch Project - Ang Proyekto ng Bruhang si Blair
7. Mary Poppins - Si Mariang May Putok
8. Snakes On The Plane - Nag-ahasan sa Ere
10. Sum of All Fears - Takot Mo, Takot Ko, Takot Nating Lahat
12. Pretty Woman - Ganda ng Lola Mo
13. Robin Hood, Men In Tights - Si Robin Hood at ang mga Felix Bakat
14. 4 Weddings In A Funeral - Kahit na Apat na Beses kang Magpakasal, Mamamatay Ka Rin
15. The Good, The Bad and The Ugly - Ako, Ikaw, Kayong Lahat
16. Harry Potter and the Sorcerer's Stone - Adik si Harry, Tumira ng Shabu
18. Brokeback Mountain - Bumigay sa Bundok
20. Waterworld - Basang-basa
22. Employee of the Month - Ang Sipsip
23. Resident Evil - Ang Biyenan
24. Kill Bill - Kilitiin sa Bilbil
25. The Grudge - L**tik lang ang Walang Ganti
26. Nightmare Before Christmas - Binangungot sa Noche Buena
28. Never Been Kissed - Pangit Kasi
29. Gone In 60 Seconds - 1 Round, Tulog
32. Dude, Where's My Car? - Dong, Anong Level Ulit Tayo Nag-Park?
33. Beauty and the Beast - Ang Asawa Ko at Ang Nanay Niya
34. The Lord of the Rings - Ang Alahero

*Some parts of the original text are not included for having obvious inappropriate content.

Joke # 4[1]
Erap Visits The White House
A few years ago, President Erap was given some basic English conversation training before he visit Washington to meet President Bill Clinton.
The instructor told President Erap, "When you shake hands with President Clinton, say 'How are you?' Then, Mr. Clinton will say, 'I am fine, and you?' Now, you should say, 'Me, too.' Afterwards, we translators will do the work for you."
It looks quite simple, but what happened was...
when Erap met Clinton, he mistakenly asked "who are you" instead of "how are you."
Mr. Clinton was a bit shocked, but still managed to react with humor: "Well, I'm Hillary's husband, ha-ha..."
Then, Erap replied, "Me, too. Ha-ha..."

Joke # 5
Girl 1: Alam mo, hindi ko alam sinong pipiliin ko sa dalawa. Si Pipoy ba o si Franco?
Girl 2: Uhum...
Girl 1: Si Franco kasi, mayaman, may kotse, pero 'di ko nararamdaman ang tunay na pagmamahal sa kanya. Samantalang si Pipoy, mahirap, walang kotse, pero lagi niya 'kong hinahatid sa bahay namin, ang sweet-sweet niya palagi sa'kin.
Girl 2: Ah, si Pipoy na lang piliin mo...
Girl 1: E, anong sasabihin ko kay Franco?
Girl 2: Sabihin mo, akin na lang siya!!! I can be his baby!!!

Joke # 6
PUBLIC SIGNAGE

1. "NO LEFT TURN" - magandang pampaalala kay Mister mas lalu't ginagabi lagi ng uwi
2. "NO SMOKING" - bawal ang mga magdadaing nito
3. "NO PARKING ANYTIME" - anumang oras bawal kang mamasyal
4. "NO HOWLING" - selfish ako, hindi ka pwedeng magtanong kung bakit, bahala kang magdiskubre
5. "PULIS" - panakot sa mga masasamang loob
6. "NO BLOWING OF HORNS" - huwag kang mahangin, matatanggal ang mga sungay
7. "WALANG BABAAN" - oo nga e! Thanks for reminding me na tumaas na naman lahat ng gastusin ko, ha?
8. "THIS SEAT IS STRICTLY FOR THE DISABLED ONLY" - pasensya na, disable makaintindi ng instruction ang nakaupo dito
9. "DON'T LEAVE YOUR THINGS UNATTENDED" - huwag kalimutan ang bolpen at notbuk sa meeting niyo sa opisina, pag-atenin din sila ng meeting
10. "KEEP OFF THE GRASS" - de-kuryente na ba ang mga damo ngayon? Patayan daw ng ilaw? May switch? May switch?

Joke # 7
A: Yak! Pink suot mo? Bading ka ba?
B: Hindi a! Porke ba pink, bakla na?
A: Hindi naman, sa'n ka nga pala pupunta?
B: Ah, makikipagkita lang ako, secret ko na lang kung sino...
(The next day...)
A: O, kamusta ang date mo kahapon? Marami bang chicks?
B: Oo, kakainis nga e. Ang dami kong kakompetensya!
A: Ba't mo naman nasabi iyan?
B: Sa sobrang dami nila, hindi na ko nakapagpicture kasama ni Daniel Padilla! Ang cute-cute-cute pa naman niya kagabi!!! Sana ako na lang si Kathryn Bernardo para ako ka-holding hands niya....
(Nabalentong na lang si A sa narinig...)

Joke # 8
Nag-asawa si Pina Lu ng isang negosyanteng Chinese na si Mr. Tang. Kaya naman ang pangalan niya'y naging Pina Lu-Tang.
Isang araw, sobrang nagulat si Mr. Tang sa laki ng ikinita niya sa Pilipinas, ibinalita niya ito kay Pina at sa sobra ding gulat ay napaanak ito nang hindi oras.
Alam niyo anong ipinangalan nila sa bata?
Gu Lan Tang.


[1]Mula sa isang Pilipinong pandaigdigang magasin, One Journey International Magazine, Vol.01 No.01 August-September 2008. Credits to the editor, Ms. A. Abrugar, and to the publisher, One Journey Int'l Concepts (HK).

{P} PARA SA HARI NG KOMEDYA

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 10 July 2012

PARA SA HARI NG KOMEDYA

Sambayanang Pilipino, ngayo'y nagluluksa
sa pagpanaw ng haring hindi inasahan ng madla;
Rodolfo Quizon, ang kampeon sa komedya
siya'y wala na, pantay na ang mga paa.

Bago pa man ako sa mundong ibabaw ay maisilang,
magulang ko't kapatid kapwa'y nag-aabang;
pagsapit ng gabi'y napapagod ang bagang
sa kakahagikhik daig pa ang sampung tikbalang.

Noong mga panahong ako'y isang paslit,
"Home Along Da Riles" hindi ko mawaglit;
paghalakhak nami'y natural at hindi pilit,
'pag 'di nakapanood kami'y nagagalit.

Pagdaan ng tren akin noo'y inaabangan,
mga tao sa telebisyon nagkakanda-tarantahan;
lahat kami sa bahay ay nagtatawanan
tuwing sasapit ito't magmumukha silang ewan.

Nang nag-binata'y hindi ko na nasubaybayan
ang pagpapatuloy ng kanyang nakagisnan:
ang magpasaya ng bawat tahanan,
at magpaligaya ng Pilipinong mamamayan.

Karamdaman niya ang naging dahilan
kaya't sa telebisyon ay 'di na siya nakikita;
ngayo'y hindi na siya muling madadatnan
pagkat ang oras niya na lumisan ay dumating na.

Taos-pusong pasasalamat ang aking alay
sa hari ng komedyang ngayo'y nakahimlay;
sa ngalan ng lahat ng Pilipinong nalulumbay,
ako po'y nagpupugay, sa aking puso ika'y buhay.

>> Original. Done tonight at 10:50PM
>> rrj@chn_2012-07-10

(Posted originally at my Facebook timeline: https://www.facebook.com/roadrunner272008/posts/4008300858901)

>> rrj@chn_2012-07-10

{M} Project NOAH, ClimateX, and PAGASA Doppler radars

FROM THE MAIN BLOG:

Originally posted on 10 July 2012

Have you ever heard of Project NOAH? It's in the news these past few days upon its formal launch last Friday (July 6).
How about ClimateX? Dito medyo magtataka na kayo ano 'tong bagay na 'to.

Project NOAH stands for "Nationwide Operational Assessment of Hazards". Sa naturang proyekto, one can see weather conditions in a locality in the Philippines in "near real time".

By the way, the URL of Project NOAH is http://noah.dost.gov.ph

(Above) Project NOAH screenshot. Click on the image for larger view.

The Project NOAH uses Google Map, so I think everyone's very familiar of its use, from zooming to changing terrain to hybrid interface.

To start with, nakikita naman po ninyo sa itaas ng webpage na iyan ang "Tools Menu" kung tawagin.

Mayroon pong "Search", "Weather Outlook", "Flood Map", "Weather Stations", "Overview" at "Doppler". I'm not focusing on the first five tools mentioned. As this post's title dictates, I will talk about Doppler radars here.

Pero bago po muna 'yan, una ko pong narinig o nabalitaan itong Project NOAH sa isang YouTube video (you can watch that below) almost a month before pa nung formal launching. That was last June 13, 2012.



Tulad ng banyagang nakita ninyo doon, I'm also one of those who were waiting for the Philippine Doppler radars to be publicized, I mean, for the public to see. Limitado lamang po ang ipinapakita ng PAGASA sa publiko nitong mga nakaraang mga taon. Last May 2011 nang ilabas ng PAGASA ang isang Doppler radar animation mula sa Baler station na ipinapakita ang kilos ng noo'y bagyong Chedeng sa kanilang Twitter; inakala ko pong tuloy-tuloy na ang paglalabas nito ngunit hindi po nagtagal ay still images na lang ang kanilang inilalabas, and there was a time that only MTSAT-EIR satellite images were uploaded.

Typhoon Chedeng as seen on this radar animation
from PAGASA's Baler radar station.

Nawala po ulit ang pag-asa kong makita muli ang Doppler radar images. Sayang lang kung sosolohin lang nila ito. Sa aking pananaw po kasi, if Doppler radar images are publicly released and are updated from time to time, ordinary people like me can now rely not only to their (PAGASA's) six-hourly weather advisories and forecasts (remember, many things can happen within six hours), but also to this frequently-updated weather tool for our safety, without waiting for six hours for another advisory.

Kaya naman nung nabalitaan ko ang Project NOAH na ito, hindi na po ako nag-atubili. I visited the site and poof! Four Doppler radar animations flickered my meteorological interest anew.

PAGASA radar network featured in Project NOAH, four radar stations are shown:
Subic, Zambales (uppermost circle); Tagaytay City, Cavite (mostly overlapping Subic radar image's circle);
Mactan [Cebu] (circle over Central Philippines); and Hinatuan, Surigao del Sur (rightmost circle).

Well, this screenshot is not how Project NOAH's Doppler section looked like at first. Sa pagkakatanda ko, hindi rainbow color scale ang gamit noong una, "bluescale" 'ata tawag dun (kung may ganun man), which is, the darker the blue color over an area, the heavier the rain is expected there. Ngayon, as you can see at the right part of the image above, makulay na color scale is now used; 'pag pink to white ang color na nakikita on screen, ibig sabihin ay madami ang ulang dala ng kaulapan over the locality covered by the colors. In that picture, cyan-to-blue yung nakikita natin over Central Visayas, which means 0.1 up to 0.6 millimeters per hour (mm/hr) ang dalang ulan ng mga kaulapan doon, to make things simple, light rains are expected to pour over there.

Nakakuha din po ako ng still images ng mga Doppler radar stations ng PAGASA na nakalabas sa Project NOAH, pero ito po'y galing sa isa pang weather-oriented site na ClimateX (http://climatex.ph).

Hindi ko alam kung maaari bang tawaging "sister site" ng Project NOAH ang ClimateX dahil karamihan sa data ng huli ay inilalabas din ng una. Pakitignan po ninyo ang screenshot sa ibaba.

Meron itong "Rain Forecast" na meron din sa Project NOAH ("Weather Outlook" >> "Probability of Rain"); meron siyang MTSAT images na nakalabas din sa NOAH ("Overview" >> "MTSAT"). It also releases current rainfall data in several parts of the Philippines, but again, NOAH has it also ("Weather Stations" >> "Weather Stations")! Yet, above all, they both give us the latest Doppler radar images.

Just what I've stated earlier, I got Doppler radar images from ClimateX. I decided to post them here to give you a view of the coverage of each radar station shown in NOAH.

PAGASA Subic Radar image
as of July 8 at 10:28PM (From: ClimateX)

First we have this image from Subic radar station. It almost covers the entire Region III and Region IV-A, and it is a vital source for accurate rainfall forecast for the said regions as well as for the National Capital Region or Metro Manila.

If I have to name its coverage by provinces, it goes this way:

Region I: Pangasinan, and southern part of La Union;
Cordillera Region: southern part of Benguet including Baguio City;
Region II: All except the northern part of Nueva Vizcaya, and southern part of Quirino Province;
Region III: Zambales, Tarlac, Bataan, Pampanga, Nueva Ecija, Bulacan, and western section of Aurora including its capital Baler;
Region IV-A: Rizal, Laguna, Cavite, Batangas, and most parts of Quezon Province including Lucena City and the Polillo Islands;
Region IV-B: northern part of Occidental Mindoro including Lubang Islands, and northern part of Oriental Mindoro including Calapan City;
and Metro Manila.

PAGASA Tagaytay Radar image
as of July 8 at 10:16PM (From: ClimateX)

Ang nasa kanan naman po ang Tagaytay radar. It also covers almost the entire Regions III and IV-A, including Metro Manila, and some parts of Region IV-B. The provinces covered are:

Region I: southernmost sections of Pangasinan;

Region II: southernmost part of Quirino;

Region III: Tarlac, Pampanga, Bataan, Bulacan, most parts of Zambales and Nueva Ecija, and southern section of Aurora including Baler;

Region IV-A: Rizal, Cavite, Laguna, Batangas, and almost the entire Quezon province including Polillo Islands;

Region IV-B: Marinduque, Occidental Mindoro including Lubang Islands, and Oriental Mindoro;

Region V: western section of Camarines Norte, and some parts of Camarines Sur;

and Metro Manila.

Why there are two Doppler radar stations covering Metro Manila? I think its because if one of them shuts down for any technical reason, there is at least another station that can monitor the amount of rain in the clouds over the metropolis.

Kung hindi ako nagkakamali, pansamantalang ipinatay ang Subic radar station last 2011 sa kasagsagan ng Bagyong Juaning dahil sa napakasamang panahon doon. So at least Tagaytay station can give radar images to PAGASA Central Station sa Quezon City.

PAGASA Cebu Radar image
as of July 8 at 10:14PM (From: ClimateX)

Next, we have the Cebu radar station which covers 70-80% of the entire Visayan region.

Makikita naman natin sa kanan na umulan sa malaking bahagi ng Kabisayaan partikular sa Dumaguete City, Cebu at Bohol.

Ang nasasakupan ng Cebu radar ay ang mga sumusunod na mga lalawigan:

Region V: southern part of Masbate;

Region VI: Negros Occidental including Metro Bacolod, Guimaras, majority of Iloilo province including Metro Iloilo, central and eastern parts of Capiz including Roxas City;

Region VII: Negros Oriental, Cebu province including Metro Cebu, Siquijor, and Bohol;

Region VIII: Biliran, Leyte, Southern Leyte, southern part of (Western) Samar  including Catbalogan City, and southernmost part of Eastern Samar;

Region X: Camiguin, northernmost tip of Misamis Occidental, and little portions of northern Misamis Oriental;

Region XIII: Dinagat Island, and western part of Surigao del Norte including Surigao City.

PAGASA Hinatuan Radar image
as of July 8 at 10:13PM (From: ClimateX)

And lastly, the PAGASA radar station in Hinatuan, Surigao del Sur. Its covers the eastern section of Mindanao. It covers the following provinces:

Region X: Bukidnon, central and eastern portions of Misamis Oriental including Metro Cagayan de Oro, and eastern portion of Camiguin;

Region XI: Davao del Norte, Compostela Valley, majority of Davao Oriental including Mati City, and northern part of Davao del Sur including Metro Davao and Island City of Samal;

Region XII: northwest section of North Cotabato;

Region XIII: Surigao del Norte, Surigao del Sur, Agusan del Norte, Agusan del Sur, and southernmost tip of Dinagat Island.

Cagayan de Oro City is not seen for it is overlaid by red-to-pink colors of the radar imagery. Therefore, moderate to heavy rains were pouring down in their area at that time.

Last July 3 or 4, Project NOAH also included radar animations from the PAGASA Baguio radar station. However, it was not updating and it was removed from the site two days before the formal launching.

Sa nakikita ninyong screenshot sa itaas, nagpapatunay lang na minsang isinama sa Project NOAH ang Baguio radar. Unfortunately, I wasn't able to grab an actual screenshot of radar images of the said station.

Tuwang-tuwa ako sa Project NOAH at sa ClimateX, dahil sa pagsasapubliko ng Doppler radar data nito. Gayunpaman, alam ko pong sinisikap pa rin ng PAGASA at ng DOST na mapabuti ang pagtataya ng panahon dito sa bagyuhing bansa ng Pilipinas sa tulong na rin ng mga naitayo nang radar stations.

May iba pa pong Doppler radars ang hindi pa nakapaloob sa Project NOAH. 'Yun nga, ang sa Baguio na saglit lang nagpakita, at ang sa Baler, Aurora na may "blind spot" sa bandang kanluran ng istasyon dahil sa nagtataasang Bulubunduking Sierra Madre. Operational na rin ang sa Virac, Catanduanes na siyang pinaka-advanced Doppler radar facility sa buong mundo sa ngayon. Two more Doppler radars are operational, namely, in Guiuan, Eastern Samar and in Tampakan, South Cotabato.

Kasalukuyang itinatayo ang radar facility sa Aparri, Cagayan which will serve Northern and Central Luzon together with the Baguio radar. While radar stations in Busuanga (in Palawan, to cover Mindoro, Palawan and West Philippine Sea area), in Iloilo City (mainly for Western Visayas), and in Zamboanga City (for the Zamboanga Peninsula and the Sulu Archipelago).

Binabalak din 'atang magtayo ng iba pang radar stations sa Pangasinan at Camarines Norte. Pero 'di ko alam kung matutuloy pa ba ang mga 'yun.

Sighs or relief were now heard from weather enthusiasts like me for having these Doppler radar images accessible anytime through Project NOAH and ClimateX.

I congratulate PAGASA, DOST and also the Philippine Government for these efforts! Mabuhay po kayo! God bless your work!

>> rrj@chn_2012-07-10